| |
| Het ‘Theater van de Verloren Tijd’ is het theatergezelschap in het Nederlandse taalgebied dat zich volledig heeft toegelegd op de vertolking van Nederlandse, Vlaamse en ook Afrikaanse poëzie. Wij, Sjon Brands en Dorith van der Lee, kennen ieder zo'n 700 gedichten uit het hoofd (‘by heart’) en kunnen daarmee overal op reageren. Wij bogen op 25 jaar ervaring op podia en pleinen van Terschelling tot aan Kaap de Goede Hoop. |
“Het werk van het ‘Theater van de Verloren Tijd’ is bij mijn weten uniek. Het is authentiek theater in al zijn eenvoud, kwetsbaar, eigenzinnig, zonder techniek of tierlantijnen. Het is spontaan en open improviserend, niets lijkt vooraf vast te liggen. Het is daarnaast persoonlijk, warm en waarachtig, het brengt mensen dichter bij elkaar, het verbindt mensen met hun ziel. Het is een zachte kracht in het land.” (Walter Breeveld) |
| Onze voorstellingen zijn gebaseerd op een ongedwongen spel, een levendige interactie met ons publiek. Wij associëren op wat ons wordt aangereikt, wij beantwoorden ieder woord, vraag of beeld met passende gedichten. Het is spannend voor allen en elke keer anders. Wij spelen overal en voor iedereen, en gelukkig worden wij vrijwel altijd teruggevraagd. |
“Het woord is niet aan de dichter, maar aan de gedichten.” (Kopland) -“Men moet de poëzie tegen de dichters beschermen.” (Marnix Gijsen) - “Er bestaat een hardnekkig misverstand dat gedichten en een krakkemikkige voordracht bij elkaar horen.” (Komrij) -“Mijn oren zijn intelligenter dan mijn ogen. Ik denk dat als ik gedichten lees een struik wimpers in de weg zit, terwijl een stem in mijn oor vrij entree heeft.” (Johan Anthierens) |
| Eigenlijk zou je gedichten moeten horen, net als mooie muziek. Eigenlijk moeten gedichten zó worden vertolkt dat elk woord, elke klank en cadans, zelfs de stilte gaat twinkelen. Dan kunnen ze het verstand links laten liggen en rechtstreeks het hart bereiken. Dan kunnen ze verwonderen en de pracht van onze taal te voorschijn toveren. De afstand tussen poëzie op papier en een sprankelende voordracht is als de wereld tussen een partituur en een bruisend orkest, tussen een recept en een dampende maaltijd. Dat is ons werk, wij zijn acteurs, voordrachtskunstenaars: Wij brengen gedichten tot leven! |
“Over het hele eiland Terschelling zijn kriskras toneelgroepen, beeldend kunstenaars en muzikanten neergestreken om hun kunsten te vertonen. In het bos draagt het Theater van de Verloren Tijd gedichten voor. Het publiek zit op een open plek in het bos en roept lukraak steekwoorden. De twee leden van het theater weten daar vervolgens feilloos een gedicht aan te koppelen. Dat zij beiden ruim 600 gedichten uit hun hoofd kennen is heel knap, maar het is ronduit verbluffend zoals de gedichten tot leven komen onder het geruis van bomen. Dichten zoals dichten ooit bedoeld is.” ('Deadline') |
|
|
