Als het donker wordt kruip ik
in mijn kooitje, winterkooitje,
doe het deurtje dicht en denk:
Zo, niemand kan mij vinden,
niemand kan me zien en zien
dat ik droom dat ik je droom,
dat ik jou, dat jij mij, zacht
de lange nacht laat zoenen.

En in de morgen zeg ik dan:
‘Pardon, waar ken ik je van?’