Lieve Linda altijd als wij samen
 slapen gaan lopen mijn gedachten
 weg naar zeehonden eenzaam op
 een zandplaat bij zonsondergang
 terwijl de meeuwen lamenteren en
 een misthoorn in de verte weent

 Soms probeer ik dan te denken aan
 de stilte op de heide of de merels
 in de morgen aan de meisjes op de
 doeken van Vermeer de violiste van
 hierboven of aan jou maar altijd
 keren die zeehonden weer terug